Auteur: admin

10 December 2010

Een irreële wereld

Gezien: dubbel expositie Yvonne Schroeten en Sabi van Hemert, in Huub Hannen Galrie (Maastricht).
Nog te zien: tot en met 31 december.

door Thijs Lenssen

Bij de schilderijen van Yvonne Schroeten hoef je je geen moment te vervelen. Hoe langer je kijkt, hoe meer je ziet. En hoe meer vragen er op duiken. Gemakkelijk heeft de kijker het niet. Net als je denkt een houvast te hebben gevonden, wordt je begrip verstoord door iets wat er niet in lijkt te passen.

Meestal is er duidelijk een landschap te zien. Zoals op het schilderij met een felblauw meer dat tegen een berg met roodachtig gesteente kabbelt.
Op de achtergrond is een hogere berg zichtbaar. Die gaat echter deels schuil achter een rechthoek pal ervoor, waarop eveneens een landschap te zien is. Een schilderij in een schilderij. Links steekt zo’n zelfde rechthoek uit het water met een witte gestalte, die nog het meest aan een kip doet denken – je gaat tenslotte uit van de werkelijkheid zoals we die kennen.

Ook andere schilderijen worden “ontsierd” door vervreemdende beelden, vaak in de vorm van geometrische figuren.
Op één ervan is dat het geraamte van een architectonisch bouwwerk, waarvan de horizontale balken in de verte verdwijnen boven een zonnig landschap. Op de bovenste helft van het doek staat hetzelfde bouwwerk, maar nu in een dreigend landschap, waarvan de verf in slierten naar beneden druipt. Yvonne Schroeten wil zich blijkbaar niet beperken tot één beeld of één dimensie. Met een collage-achtige manier van werken creëert ze haar eigen irreële wereld die de kijker flink in verwarring brengt.
Omdat titels ontbreken – behoudens de serienaam Skies and limits – moet je er zelf duiding aan geven. Op één van de doeken gaat het oog vanzelf naar het mensfiguurtje in een kooitje in het midden. Erboven hangt een kolkende slurf, een windhoos. De omgeving bestaat uit chaotische vormen en structuren. Het werk drukt kwetsbaarheid uit. De nietige mens in een gevaarlijke wereld.

Kwetsbaar lijken ook de beelden die Sabi van Hemert maakt. Niet zozeer door het materiaal – ze zijn geheel beplakt met stukjes leer of stof – maar doordat ze eruitzien als koddige, guitige peuters.

17 Maart 2009

Eerste grote museale presentatie
Yvonne Schroeten presenteert ‘Skies and limits’

Op zondag 5 april om 15 uur opent wethouder Wim Kemp in het Stedelijk Museum Roermond de overzichtstentoonstelling ‘Skies and limits’ van Yvonne Schroeten.
Renier Vaessen, beeldend kunstenaar te Weert, vertelt over de inhoud van haar werk. Saskia van de Wiel, conservator van Museum van Bommel van Dam, zet haar schilderijen in een bredere context.
De expositie is te zien tot en met maandag 1 juni 2009.

Museale presentatie
De overzichtstentoonstelling ‘Skies and limits’ is de eerste museale presentatie van de jonge, veelbelovende kunstenaar Yvonne Schroeten (*1973). Ze leeft en werkt te Weert en volgde haar opleiding aan de Academie voor Beeldende Kunsten te Maastricht, waar ze in 1995 afstudeerde. Haar werk is in 2006 genomineerd voor de Koninklijke Prijs voor Vrije Schilderkunst.
Ze schildert met acryl op doek en in gemengde techniek.

Schroeten maakt abstracte schilderijen waar steeds minder sporen van de visuele uitgangspunten zichtbaar zijn. Haar schilderijen ontstaan gevoelsmatig. Ze schept in haar werk ruimtes met vervreemdende aspecten.

Boek ‘Skies and limits’
Bij deze expositie verschijnt een publicatie in full colour, formaat 205 x 270 mm, omvang 48 pagina’s, met ongeveer 35 foto’s van haar werk. Tijdens de opening wordt het boek gepresenteerd. De prijs bedraagt € 25,-.
Yvonne Schroeten – Skies and limits
5 april t/m 1 juni 2009
Stedelijk Museum Roermond, Andersonweg 4, 6041 JE Roermond

Geopend:
dinsdag t/m vrijdag 11 – 17 uur;
zaterdag, zondag, 13 april en 1 juni 14 – 17 uur
Gesloten:
maandag, 10 en 12 april, 31 mei

T 0475 – 333496
E museum@roermond.nl
W www.museum.roermond.nl

Yvonne Schroeten
Acryl op doek
10 september tot en met 17 oktober

Yvonne Schroeten (1973) genoot haar opleiding aan de Academie voor de Beeldende Kunsten te Maastricht waar zij in 1995 afstudeerde.

In de huidige expositie laat Schroeten haar recente doeken zien waaraan ze ditmaal het thema skies and limits meegeeft. In deze werken staan ondefinieerbare ruimtes centraal waarin zich vreemde objecten bevinden. Deze objecten roepen wel associaties op met hetgeen een ieder bekend is, maar blijven onduidbaar. Ze laat slechts fracties zien van ruimten en objecten, zodat het mysterie intact blijft. Haar schilderijen kenmerken zich door gedurfde vormen en heldere, contrasterende kleurvlakken waarin weinig ruimte is voor nuances.

Elk werk geeft met de vele onderlagen zijn ontstaansgeschiedenis prijs als getuige van Schroetens bestaan. Zelf zegt zij hierover: Mijn schilderijen vormen getuigen van mijn bestaan, zij vertellen over mijn wereld. Zij tonen iets van wat ik zoek, iets dát ik zoek en soms een beetje vind. Trachtend, tastend, blind.

Ik hoop zegt Schroeten, dat kunstliefhebbers geprikkeld worden door mijn werk. Na een bezoek aan de expositie behoeven zij geen kant- en klare antwoorden te krijgen. Mijn schilderijen mogen daarentegen juist vragen oproepen. Je moet in een droomwereld terecht komen.

De expositie van Yvonne Schroeten duurt van 10 september tot en met 17 oktober 2009.
Openingstijden van de galerie: donderdag tot en met zaterdag 11-17 uur.
Bezoekadres: Ruyterstraat 14, Grave of www.galeriederog.nl

YVONNE SCHROETEN
Skies and limits
5 april t/m 1 juni 2009

Stedelijk Museum Roermond
Andersonweg 4 | 0475 333 496
www.museum.roermond.nl

geopend | dinsdag t/m vrijdag 11 – 17 uur |
zaterdag, zondag, 13 april en 1 juni 14 – 17 uur
gesloten | maandag, 10 april, 12 april en 31 mei

Zaterdag 31 oktober opent Galerie BMB een solo tentoonstelling met de nieuwste werken van Yvonne Schroeten.

Yvonne Schroeten (1973) is een jonge veelbelovende kunstenares, die naast tentoonstellingen oa. In Basel (Zw), Wenen (O), ook recent haar eerste museale tentoonstelling in het Stedelijk Museum Roermond heeft gehad, waarbij het boek, “skies and limits”, is verschenen. Yvonne maakt abstracte schilderijen, waar steeds minder sporen van figuratieve elementen zichtbaar zijn.

Daarnaast worden er wederom werken tentoongesteld uit de Collectie Marti-Brummelkamp.

 

 

 

 

 

 

 

Yvonne Schroeten
And there are Treasure … that you can’t come back for

Eröffnung:
Dienstag, 23. Oktober 2007, 18.30 Uhr

Ausstellung:
24. Oktober 2007– 24. November 2007

im “Showroom” der Galerie Ulrike Hrobsky
1160 Wien, Grundsteingasse 40
Mi bis So 17 – 21 Uhr

Die Galerie Ulrike Hrobsky zeigt And there are Treasure … that you can’t come back for, eine Ausstellung im Showroom mit Malerei und Collage von Yvonne Schroeten.

Die aus Weert in den Niederlanden stammende Künstlerin hat eine Ausbildung an der Akademie für bildende Kunst in Maastricht absolviert und weist in den letzten Jahren bereits eine beachtliche Ausstellungstätigkeit auf.

“Nicht wissen” und Ignoranz sind Bildthemen von Yvonne Schroeten. Nicht wissen, Nichts wissen, Unwissenheit aus denen unweigerlich Fragen entstehen, Fragen an sich selbst, Fragen an den Betrachter, Fragen an die Gesellschaft. Woher kommen wir? Wer sind wir? Wohin gehen wir? Welche Werte leiten uns? Welche Regeln engen uns heute ein? Und wie wollen wir künftig mit einander umgehen?

In den Bildwelten von Yvonne Schroeten geht es nicht selten surreal her und zu…da erscheinen wiederkehrende symbolhaft aufgeladene Objekte in konstruierten Landschaften, schweben, stehen, liegen unbestimmt herum und lassen ein deutliches Bezugssystem offensichtlich vermissen.

Leerräume in der Fläche und Tiefenräume in der Vorstellung. Mit Lücken arbeiten, heißt aber auch, mit den Erwartungen des Betrachters spielen. Aber was erwartet der Betrachter eigentlich von diesen Bildern? Wenn er Antworten auf seine Fragen erhoffen sollte, so wird er sich getäuscht fühlen, denn er findet nur neue Fragen, aber eben auch die Aufforderung zum Hinterfragen und genau darum geht es ihr.

In mijn werk spelen ruimtelijkheid en transparantie een spel met zwaarte(kracht), en gewicht(loosheid), en hoe deze elementen zich verhouden tot voorwerpen, situaties.

In mijn werk bevinden zich ondefinieerbare objecten in een fictieve ruimte, alsof ze van belang zijn, alsof ze geheimen herbergen, alsof ze waarden symboliseren, waarheden.

Het zouden objecten kunnen zijn om te aanbidden, te vrezen, doch onherkenbaar voor ons, misschien leeg.

Soms dreigend, soms stil, soms als schaduw van duivel, beest, god?

Soms als mysterie-machines, als altaren, als bouwwerken,
als vogel, kooi, vlag. Misschien voelen we betekenis, gewicht,
we kunnen gissen, maar we kunnen niet zeker zijn.

Het onbestemde immers, is het meest intrigerende: hetgeen we nog niet begrijpen, hetgeen mysterie blijft, inhoud belooft.

Is er hier iets dat mij bevliegt?
Of bedrieg ik mijzelf en u
En passeer ik de leegte
Door een geladenheid te wensen en in te kleuren
Van woord, beeld en gedragscode te voorzien
Om ons hoofd voor te buigen daar waar er geen is?

Yvonne Schroeten

Einführung von Martin Rohde, Kunsthistoriker zur Vernissage der Ausstellung von Yvonne Schroeten im Rahmen des ‘European Art Project’, Projektraum der Chelsea Galerie

Vernissage Samstag 10. Juni 17.00 Uhr _Einführung Martin Rohde Kunsthistoriker

Ausstellung 10. Juni 2006 -8. Juli 2006 Öffnungszeiten Dienstag bis Freitag 12-18 Uhr, Samstag 12-15 Uhr Art Basel 13.-19. Juni 2006 täglich von 11-19 Uhr

Yvonne Schroeten
Die aus Weert in den Niederlanden stammende Künstlerin hat eine Ausbildung an der Akademie für bildende Kunst in Maastricht absolviert und weist in den letzten Jahren bereits eine beachtliche Ausstellungstätigkeit auf. “Nicht wissen” und Ignoranz sind Bildthemen von Yvonne Schroeten.

Nicht wissen, Nichts wissen, Unwissenheit aus denen unweigerlich Fragen entstehen, Fragen an sich selbst, Fragen an den Betrachter, Fragen an die Gesellschaft. Woher kommen wir? Wer sind wir? Wohin gehen wir? Welche Werte leiten uns? Welche Regeln engen uns heute ein? und wie wollen wir künftig mit einander umgehen?

Bei dieser Unsicherheit kann es sich auch um Bedrohung handeln, wenn uns Folterszenen oder Käfige, die absurde und eingrenzende Wirkung menschlichen Handelns vor Augen führen und schaudern lassen. Unsicherheit kann aber auch von Objekten der Bewunderung ausgehen. Religiöse Symbole, die üblicherweise angebetet werden, scheinen mit Zweifeln beladen, wenn sie in die inszenierte Leere gestellt werden. Aber geraten sie dadurch ins Abseits, oder in eine zentrale Position, wenn ich das einmal mit aktuellen Schlagworten verbalisieren darf? Ist es der überbordende multimediale Umgang mit Zeichen und Symbolen, der uns ignorant werde lässt.

Kunst hat die Aufgabe, Wahrnehmungsprozesse sichtbar zu machen, auch wenn das Sichtbargemachte nicht von allen erkannt oder verstanden wird. Kunst lebt schließlich, wie im Übrigen auch die Religion, von einem nicht unwesentlichen Teil vom Mysterium.

Die Künstlerin benutzt in ihren Arbeiten sowohl bewusst eingesetzte offene, als auch geschlossene Formen. Dies zeigt sich sowohl in den inhaltlichen als auch den technischen Ausdrucksmitteln. So haben wir es immer mit einer mehrschichtigen Malerei oder Collagetechnik zu tun, die an vielen Stellen offen lässt, weil verdeckt ist, was gewesen sein könnte. Sie übermalt oder überdeckt immer wieder bereits gefundene Formen und kreiert damit dreidimensionale Räume.

Leerräume in der Fläche und Tiefenräume in der Vorstellung. Mit Lücken arbeiten, heißt aber auch, mit den Erwartungen des Betrachters spielen. Aber was erwartet der Betrachter eigentlich von diesen Bilder? Wenn er Antworten auf seine Fragen erhoffen sollte, so wird er sich getäuscht fühlen, denn er findet nur neue Fragen, aber eben auch die Aufforderung zum Hinterfragen und genau darum geht es ihr.

In den Bildwelten von Y. Schroeten geht es nicht selten surreal her und zu…da erscheinen wiederkehrende symbolhaft aufgeladene Objekte in konstruierten Landschaften, schweben, stehen, liegen unbestimmt herum und lassen ein deutliches Bezugssystem offensichtlich vermissen.

Wir bekommen Symbole wie Signale geliefert.

Martin Rohde, Kunsthistoriker Malerisches wird mit Zeichenhaftem verbunden, Aussenräume mit Innenräumen perspektivisch verwoben; Aussen- und Innenwelten regen sich wechselseitig an. Aber werden uns Geschichten erzählt oder Gefühle vermittelt? Das Narrative bleibt aus und überlässt seine Funktion dem Zeichenhaften.

Die Künstlerin macht Angebote, lässt diese jedoch bewusst offen für Interpretationen ohne beliebig zu werden.

Sie beginnt mit dem Schaffen von Bildflächen, die man auch als Bildlandschaften ansehen könnte. In diese hinein werden Bildräume und schließlich Objekte gesetzt, seien diese architektonisch oder sonst wie Raum begrenzend oder auch organisch. Eine Fahne, ein Kreuz, ein Kelch, ein Fisch, ein Ei, eine Raumkonstruktion wie z.B. ein Käfig – es handelt sich um Verweise, Verweise auf Regeln, mit denen sich der Mensch umgeben hat und in die er eingezwängt ist.

Diese Objekte oder Bildelemente verweisen aber auch auf Gefühle, wie Bedrohung und Einengung, mögliche Befreiung und Weitsicht/Perspektive.

In den neueren Collagen verdichtet sie Einsichten und Ausblicke, die in den malerischen Arbeiten noch eher offen im Raum stehen. Sie wirken konzentrierter und hinterlassen beim Betrachten deutlichere Spuren.

Martin Rohde, Kunsthistoriker

Mijn schilderen is schatzoeken:

Wanneer ik lagen van de werkelijkheid afschraap,
Wat ontluikt dan, gaat schuil daaronder?

Ongekende schatten
die
doorslaggevend zullen blijken
zouden zij maar gevonden worden?

 

 

Helikopters slepen af en aan.
Licht geeft ruimte
open
ijl
aan gaten in bodem, aan kooien.
(Wat zit daarin wat komt daaruit?)

Levend wezen ontworstelt, buigt het hoofd, ondergaat of velt.
Dingen hangen zwaar, van wat?

“Mysteries bevatten geen deelgebieden. Hier is het gehele bestaan in het geding.” (Rudolf Otto)

And there are treasures…that you can’t come back for

Yvonne Schroeten.